Rouw of rauw?

November, met de natuur mee, de herfst, het afsterven, de pijn, het afscheid, de rust; traditioneel is november de maand van het afscheid en de rouw. We hebben dan ook gedenkdagen als Allerzielen en Allerheiligen of Halloween.

Tegenwoordig is het veel normaler om het over je persoonlijke rouw te hebben. Mensen als Tim Overdiek en Femke van der Laan hebben het onderwerp bespreekbaar gemaakt en er aandacht voor gevraagd. Want rouw is iets wat iedereen overkomt en is zeker bij de zwaardere gevallen niet binnen een weekje of een maand over.

Wat maakt rouw een onderwerp voor coaching? Het hoort toch bij de natuur en de cirkel van het leven, en het gaat dan ook vanzelf weer over? Waar kan het misgaan en op welke manier? Wanneer wordt rouw rauw? 

In de coachopleiding hebben we verschillende rouwmodellen bekeken. Het wordt door diverse specialisten beschreven als een cirkel, een curve, rouwtaken en uiteindelijk een doorlopend proces waarbij de rouwende in zijn eigen tempo en volgens zijn eigen behoeftes het rouwen doormaakt.

Wanneer ontstaat er dan eventueel een probleem? Wanneer komt iemand naar een coach met rouwproblematiek? Rouwen is een ingewikkeld proces waarin je afscheid neemt, de balans opmaakt, verdriet hebt en tegelijkertijd aan de nieuwe situatie moet wennen en je aan moet passen. Verder is het ook een fysiologisch proces. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek is rouw te voelen. Het is een hele sterke emotie die weerslag heeft op je hele wezen.

Als we kijken naar de traditionele rouwcirkel: welkom heten – hechten – intimiteit – afscheid – rouwen – betekenis geven, dan is het mogelijk om in elke fase vast te lopen. Zo kun je de rouw ontkennen, je isoleren, intimiteit gaan vermijden, emotioneel op slot gaan, en zinloosheid ervaren. Dit hoort bij het proces, maar in de natuurlijke situatie ga je hier doorheen totdat je uiteindelijk komt op een punt van rust en liefdevol terugkijken, af en toe nog de pijn ervaren en blijven herdenken wat belangrijk voor ons was en is.

Zelf heb ik te maken gehad met verschillende soorten rouw. De dood van oma’s en opa’s als kind, waarbij de ene oma erger was dan de andere. Het ergste afscheid dat ik in mijn jeugd moest nemen was dat van mijn hond, helaas tot twee keer toe. Daarna volgden tantes en ooms, medestudenten, werkgevers, vriendschappen, en ouders van een vriendinnetjes van ons kind. Maar er was ook afscheid van huis en haard, afscheid van alle persoonlijke bezittingen, afscheid van gezondheid. En als laatste afscheid van ouders.

De intensiteit van verdriet en rouw had altijd te maken met de persoonlijke band en de mate van liefde en vertrouwdheid. Sommige rouw was gecompliceerd omdat er tijdens het leven problemen niet waren opgelost. Dan zit je daar na de dood nog mee. Daar moest ik op mijn manier vrede mee zien te krijgen. En een andere rouw was en is nog steeds een vorm van chronische rouw. Dit heeft te maken met het verlies van gezondheid en het repetitieve karakter ervan en dus ook de rouw daarover. In mijn geval is de reactie er een van verzet en het ervaren van zinloosheid. 

In mijn zoektocht naar een volgende opleiding, kwam ik in gesprek met de opleiding voor rouw en verlies. Ik had de professor zelf aan de lijn en hij maakte een uur tijd voor mij. Het gesprek heeft veel indruk op me gemaakt. Hij zei dat er in de reguliere zorg en bij de GGZ veel te weinig aandacht is voor rouwproblematiek. Ook dat bij zwaar verlies en heftige gebeurtenissen waar je eigenlijk niet los van kunt komen, betekenis geven uiteindelijk een hele goede remedie is, en misschien wel de enige manier, om het verlies te dragen. Door dit gesprek en verdere zoektochten naar mijn verlangen en zingeving kwam ik uit bij het idee om coach voor zieken te worden. Vanuit mijn eigen verlieservaringen.

Heb je na het lezen van dit artikel behoefte om met iemand te praten, kijk dan op onderstaande link voor professionele begeleiding. En daaronder staat de link naar de opleiding.

https://www.steunbijverlies.nl/

https://www.steunbijverlies.nl/index.php/academie


en verder:

https://www.timoverdiek.nl/

https://www.trouw.nl/cultuur-media/femke-van-der-laan-het-voelde-alsof-ik-tijdens-het-schrijven-op-mijn-tenen-tussen-de-woorden-liep~bbfa8e03/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F

Ik hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.