Richting

Op dit moment zou ik zijn begonnen met mijn volgende coachopleiding. Helaas kreeg ik erg last van mijn gezondheidsproblemen en moest ik hiermee, samen met een aantal andere zaken die me nauw aan het hart liggen, stoppen.

Dit bracht me nogal in verwarring. Ik wilde graag verder maar dat kon nu niet en ik had geen overzicht over hoe het zich zou gaan ontwikkelen.

Het bracht me terug bij de vraag wat ik daadwerkelijk wil. Want ook daar was ik nog zoekende. Eerst had ik me ingeschreven voor een training ‘je lichaam als kompas’, waarbij coaching vanuit het lichaam wordt benaderd. Zoals altijd met mijn chemische allergie doe ik eerst een locatiecheck. Het was voor mij geen goede ruimte.

En toen? De systemische leer, dat was het volgende punt op mijn lijstje: vanuit de familie-opstellingenleer van Hellinger kijken welke positie de client inneemt ten opzichte van zijn probleem. Maar na de terugslag in de gezondheid, moest ik dat ook in de wacht zetten.

Hoe kon ik verder om mijn verlangen te realiseren? Of was het pad dat ik graag wilde volgen toch niet mogelijk met mijn beperkingen?

Ik ben weer terug in de tijd gegaan. Mijn fascinatie voor omgaan met tegenslag is begonnen in mijn tijd bij de patiëntenverenigingen. Wat heb ik daar geleerd? Hoe pak je het aan als je ziek wordt? De praktische kant: wat komt er op je af, hoe ga je om met werkgevers, uitkeringsinstanties en het medisch apparaat? Hoe ga je om met jouw lichaam? Wat helpt, wat niet, wat heb je nodig? En de mentale kant: hoe ga je om met jouw omgeving en hoe gaan anderen om met jou? Je positie verandert, dus je wordt anders behandeld, en je gaat je waarschijnlijk ook anders gedragen. Wat doet het met je zelfbeeld? En ook: wat is je copingstrategie, wat doet het met je gezin, je relatie, je sociale leven?

Stap twee was de coachopleiding. Wat kwam ik daar halen? Eigenlijk het antwoord op de vraag die me werd gesteld bij de start van de opleiding: ‘Kon ik ook anders tegen deze zaken leren aankijken? Op een meer helpende manier? En kon ik uiteindelijk dan ook andere mensen hiermee helpen? Als coach.’

En stap drie is: hoe ga ik nu verder als coach? Ik ben nu coach, en moet alleen nog de psychosociale basiskennis halen. Omdat ik nu bijna geen ruimtes in kan, moet dat online. Gezocht – gevonden. En dan verder specialiseren.

Ik belde een belangenorganisatie voor coaches en cliënten. De oprichter van de organisatie, zelf een ervaren behandelaar, sprak de volgende woorden: “Het gaat om jou, om wie jij bent. Om wat jij hebt geleerd als ervaringsdeskundige. Dat is wat cliënten willen, iemand die het snapt, die het mee kan voelen, die het overziet. Je moet gaan uitbouwen wat jij bent en wat voor een coach je wilt zijn”.

Ineens voelde ik een opluchting. Zo makkelijk kon het zijn. Ik hoef alleen maar mezelf te zijn en recht op mijn doel af te gaan. Ik wilde een coach worden voor zieken. Daarbij zag ik ook wat deze tegenslag me heeft gebracht. Het brengt me er elke keer toe weer scherp te kijken naar oplossingen en wat mogelijk is en vooral naar wat ik wil, en of dit te realiseren is binnen de beperkingen die ik ontmoet. En dit is hetzelfde werk wat mijn toekomstige cliënten moeten gaan doen.

Ik hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.

Foto's: boven; uit de Filosofiekalender 2019, onder uit eigen collectie.