Zingeving

Hij zei het mooi, Tim Overdiek; “de zin van het leven is dat jij en ik hier een gesprek kunnen voeren en dat we daardoor verbinding ervaren.” Het frappante is juist dat hij dit zei in de uitzending van het tv-programma “De Kist‘, een programma over de dood.

In de coachopleiding werd veel aandacht besteed aan het onderwerp ‘zingeving’. In onze moderne maatschappij, waarin de meeste mensen gemiddeld gezien beschikken over een bestaansminimum, een veilig huis, voldoende voedsel, genoeg mogelijkheden tot een gezonde leefstijl en goede opleidingen; is gebleken dat juist zingeving de belangrijkste basis is voor een gelukkig leven.

We hoeven immers niet meer te overleven op de steppe, geen honger te lijden omdat we vandaag geen hert geschoten hebben of de bessenpluk tegenviel, en onze tent van dierenhuiden wordt niet omver gelopen door een kudde bizons of geplunderd door een rivaliserende stam. We zijn van 'overleven' naar leven gegaan. Wanneer de eerste levensbehoeften als vanzelfsprekend vervuld worden, komt er meer ruimte voor: ‘waarom dan en op welke manier?’

En juist in dat moderne, haastige leven, vol drukte, moeten presteren en moeten gelukkig zijn, blijkt dat mensen soms even door de bomen het bos niet meer zien. Dat ze verdwaald raken in het woud aan eisen die aan ze gesteld worden of die ze aan zichzelf stellen. Want waarom doen we dit eigenlijk allemaal, wat is de zin hiervan? Er ontstaan gevoelens van stress, verveling, apathie of somberheid.

Tim Overdiek benoemt de zingeving in zijn leven na het overlijden van zijn vrouw vanuit het verlies, vanuit een tekenende verdrietige ervaring. Kun je na een hele heftige ervaring nog zingeving ervaren? Ja, zegt Victor Frankl in zijn beroemde boek ‘Man's Search for Meaning’, waarin hij vanuit zijn meest afschuwelijke ervaringen in het concentratiekamp tot de conclusie komt dat de zin van het leven alleen maar kan zijn dat je betekenis geeft aan datgene wat je overkomt.

Maar kijken naar zingeving kan ook vanuit een ander perspectief. Waar kom je je bed voor uit, wat brengt je in een flow? Wat deed je in de meest gelukkige periode van je leven, wat zorgde ervoor dat je toen gelukkig was? Of een andere vraag: Mocht je in het gezin van herkomst er gewoon zijn of moest je altijd iets doen? Ook een goed inzicht geeft de sterfbedtest: ‘als dit het eind van je leven zou zijn, ben je dan tevreden over wat je hebt gedaan, wat waren de gemiste kansen, wat had je liever niet gedaan? Of andersom geredeneerd: wat zou je doen als geld geen rol speelt?

Nu de feestdagen eraan komen, staan we meer stil bij zingeving, het opzoeken van verbinding met je gemeenschap. Het is goed om daarbij ook stil te staan bij wat zingeving voor jou is. Wat geeft je energie; doe je nog steeds wat je gelukkig maakt? Mis je nog iets in je leven? Of is een bepaalde ervaring zo zwaar voor je dat je moeite hebt met het ervaren van geluk en de zin ervan te zien? En de volgende vraag is: wat heb je nodig om zingeving te ervaren? Op welke manier kun je dat gaan opzoeken en realiseren?

Bij het afsluiten van het oude en het opstappen naar het nieuwe komt vanzelf de vraag: hoe is het afgelopen jaar gegaan en wat gaan we hierna doen? Vanuit welke motivatie? Ik wens je toe dat je hier even bij stil kunt staan. En dat je vanuit een intrinsieke motivatie verder kunt gaan op een weg die voor jou zinvol is. 

Piramide van Sonnevelt, bron: https://www.sonneveltopleidingen.nl/artikel/de-vitaliteitspiramide-6-belangrijke-tips-om-je-vitaal-te-voelen
Victor Frankl: https://nl.wikipedia.org/wiki/Viktor_Frankl
https://verkenjegeest.com/de-logotherapie-van-viktor-frankl/
https://www.bol.com/nl/p/man-s-search-for-meaning/1001004011679765/?suggestionType=browse&bltgh=lsUnb-vA88x5be8RSSFB4Q.1_2.3.ProductImage
De Kist – met Tim Overdiek: https://portal.eo.nl/programmas/tv/de-kist/gemist/2019/06/02-tim-overdiek/ 

k hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.

Rouw of rauw?

November, met de natuur mee, de herfst, het afsterven, de pijn, het afscheid, de rust; traditioneel is november de maand van het afscheid en de rouw. We hebben dan ook gedenkdagen als Allerzielen en Allerheiligen of Halloween.

Tegenwoordig is het veel normaler om het over je persoonlijke rouw te hebben. Mensen als Tim Overdiek en Femke van der Laan hebben het onderwerp bespreekbaar gemaakt en er aandacht voor gevraagd. Want rouw is iets wat iedereen overkomt en is zeker bij de zwaardere gevallen niet binnen een weekje of een maand over.

Wat maakt rouw een onderwerp voor coaching? Het hoort toch bij de natuur en de cirkel van het leven, en het gaat dan ook vanzelf weer over? Waar kan het misgaan en op welke manier? Wanneer wordt rouw rauw? 

In de coachopleiding hebben we verschillende rouwmodellen bekeken. Het wordt door diverse specialisten beschreven als een cirkel, een curve, rouwtaken en uiteindelijk een doorlopend proces waarbij de rouwende in zijn eigen tempo en volgens zijn eigen behoeftes het rouwen doormaakt.

Wanneer ontstaat er dan eventueel een probleem? Wanneer komt iemand naar een coach met rouwproblematiek? Rouwen is een ingewikkeld proces waarin je afscheid neemt, de balans opmaakt, verdriet hebt en tegelijkertijd aan de nieuwe situatie moet wennen en je aan moet passen. Verder is het ook een fysiologisch proces. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek is rouw te voelen. Het is een hele sterke emotie die weerslag heeft op je hele wezen.

Als we kijken naar de traditionele rouwcirkel: welkom heten – hechten – intimiteit – afscheid – rouwen – betekenis geven, dan is het mogelijk om in elke fase vast te lopen. Zo kun je de rouw ontkennen, je isoleren, intimiteit gaan vermijden, emotioneel op slot gaan, en zinloosheid ervaren. Dit hoort bij het proces, maar in de natuurlijke situatie ga je hier doorheen totdat je uiteindelijk komt op een punt van rust en liefdevol terugkijken, af en toe nog de pijn ervaren en blijven herdenken wat belangrijk voor ons was en is.

Zelf heb ik te maken gehad met verschillende soorten rouw. De dood van oma’s en opa’s als kind, waarbij de ene oma erger was dan de andere. Het ergste afscheid dat ik in mijn jeugd moest nemen was dat van mijn hond, helaas tot twee keer toe. Daarna volgden tantes en ooms, medestudenten, werkgevers, vriendschappen, en ouders van een vriendinnetjes van ons kind. Maar er was ook afscheid van huis en haard, afscheid van alle persoonlijke bezittingen, afscheid van gezondheid. En als laatste afscheid van ouders.

De intensiteit van verdriet en rouw had altijd te maken met de persoonlijke band en de mate van liefde en vertrouwdheid. Sommige rouw was gecompliceerd omdat er tijdens het leven problemen niet waren opgelost. Dan zit je daar na de dood nog mee. Daar moest ik op mijn manier vrede mee zien te krijgen. En een andere rouw was en is nog steeds een vorm van chronische rouw. Dit heeft te maken met het verlies van gezondheid en het repetitieve karakter ervan en dus ook de rouw daarover. In mijn geval is de reactie er een van verzet en het ervaren van zinloosheid. 

In mijn zoektocht naar een volgende opleiding, kwam ik in gesprek met de opleiding voor rouw en verlies. Ik had de professor zelf aan de lijn en hij maakte een uur tijd voor mij. Het gesprek heeft veel indruk op me gemaakt. Hij zei dat er in de reguliere zorg en bij de GGZ veel te weinig aandacht is voor rouwproblematiek. Ook dat bij zwaar verlies en heftige gebeurtenissen waar je eigenlijk niet los van kunt komen, betekenis geven uiteindelijk een hele goede remedie is, en misschien wel de enige manier, om het verlies te dragen. Door dit gesprek en verdere zoektochten naar mijn verlangen en zingeving kwam ik uit bij het idee om coach voor zieken te worden. Vanuit mijn eigen verlieservaringen.

Heb je na het lezen van dit artikel behoefte om met iemand te praten, kijk dan op onderstaande link voor professionele begeleiding. En daaronder staat de link naar de opleiding.

https://www.steunbijverlies.nl/

https://www.steunbijverlies.nl/index.php/academie


en verder:

https://www.timoverdiek.nl/

https://www.trouw.nl/cultuur-media/femke-van-der-laan-het-voelde-alsof-ik-tijdens-het-schrijven-op-mijn-tenen-tussen-de-woorden-liep~bbfa8e03/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.nl%2F

Ik hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.

Richting

Op dit moment zou ik zijn begonnen met mijn volgende coachopleiding. Helaas kreeg ik erg last van mijn gezondheidsproblemen en moest ik hiermee, samen met een aantal andere zaken die me nauw aan het hart liggen, stoppen.

Dit bracht me nogal in verwarring. Ik wilde graag verder maar dat kon nu niet en ik had geen overzicht over hoe het zich zou gaan ontwikkelen.

Het bracht me terug bij de vraag wat ik daadwerkelijk wil. Want ook daar was ik nog zoekende. Eerst had ik me ingeschreven voor een training ‘je lichaam als kompas’, waarbij coaching vanuit het lichaam wordt benaderd. Zoals altijd met mijn chemische allergie doe ik eerst een locatiecheck. Het was voor mij geen goede ruimte.

En toen? De systemische leer, dat was het volgende punt op mijn lijstje: vanuit de familie-opstellingenleer van Hellinger kijken welke positie de client inneemt ten opzichte van zijn probleem. Maar na de terugslag in de gezondheid, moest ik dat ook in de wacht zetten.

Hoe kon ik verder om mijn verlangen te realiseren? Of was het pad dat ik graag wilde volgen toch niet mogelijk met mijn beperkingen?

Ik ben weer terug in de tijd gegaan. Mijn fascinatie voor omgaan met tegenslag is begonnen in mijn tijd bij de patiëntenverenigingen. Wat heb ik daar geleerd? Hoe pak je het aan als je ziek wordt? De praktische kant: wat komt er op je af, hoe ga je om met werkgevers, uitkeringsinstanties en het medisch apparaat? Hoe ga je om met jouw lichaam? Wat helpt, wat niet, wat heb je nodig? En de mentale kant: hoe ga je om met jouw omgeving en hoe gaan anderen om met jou? Je positie verandert, dus je wordt anders behandeld, en je gaat je waarschijnlijk ook anders gedragen. Wat doet het met je zelfbeeld? En ook: wat is je copingstrategie, wat doet het met je gezin, je relatie, je sociale leven?

Stap twee was de coachopleiding. Wat kwam ik daar halen? Eigenlijk het antwoord op de vraag die me werd gesteld bij de start van de opleiding: ‘Kon ik ook anders tegen deze zaken leren aankijken? Op een meer helpende manier? En kon ik uiteindelijk dan ook andere mensen hiermee helpen? Als coach.’

En stap drie is: hoe ga ik nu verder als coach? Ik ben nu coach, en moet alleen nog de psychosociale basiskennis halen. Omdat ik nu bijna geen ruimtes in kan, moet dat online. Gezocht – gevonden. En dan verder specialiseren.

Ik belde een belangenorganisatie voor coaches en cliënten. De oprichter van de organisatie, zelf een ervaren behandelaar, sprak de volgende woorden: “Het gaat om jou, om wie jij bent. Om wat jij hebt geleerd als ervaringsdeskundige. Dat is wat cliënten willen, iemand die het snapt, die het mee kan voelen, die het overziet. Je moet gaan uitbouwen wat jij bent en wat voor een coach je wilt zijn”.

Ineens voelde ik een opluchting. Zo makkelijk kon het zijn. Ik hoef alleen maar mezelf te zijn en recht op mijn doel af te gaan. Ik wilde een coach worden voor zieken. Daarbij zag ik ook wat deze tegenslag me heeft gebracht. Het brengt me er elke keer toe weer scherp te kijken naar oplossingen en wat mogelijk is en vooral naar wat ik wil, en of dit te realiseren is binnen de beperkingen die ik ontmoet. En dit is hetzelfde werk wat mijn toekomstige cliënten moeten gaan doen.

Ik hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.

Foto's: boven; uit de Filosofiekalender 2019, onder uit eigen collectie. 

Dienend of belemmerend?

In mijn vorige Blog had ik het over 'je meest overheersende gedragspatronen'. Onbewuste besluiten over te vertonen gedrag in bepaalde situaties, meestal tijdens je jeugd gevormd.


Is dat nu zo erg, dat we allemaal een bepaald karakter hebben met scherpe kenmerken, of juist niet. Misschien heb je ervoor gekozen om een leider te zijn, of onzichtbaar en mee te gaan met de groep. Je bent een drammer en krijgt altijd je zin, of andere uiterste, je geeft altijd toe. Je bent emotioneel en kan niets voor je houden of je houdt veel afstand en laat weinig van jezelf zien.

Eerst benoemen

Ik noemde mijn voorbeeld: weerstand opbouwen en laten zien. Een ander overheersend gedragspatroon van me is ‘mijn best doen’. Heb ik er last van? Of helpt het me juist? In de opleiding leerden we eerst de meest overheersende gedragspatronen te herkennen en daarna te benoemen wat ze voor je doen. Welke is het meest belemmerend? En welke het meest dienend?

In mijn geval bleek na intern onderzoek en uitvragen bij elkaar, dat mijn weerstand me de meeste problemen opleverde. Die is sociaal ook het minst geaccepteerd. Maar mijn best doen, dat heeft me meestal overal wel uitgekregen. Dus de weerstand was het meest belemmerend en ‘mijn best doen’ het meest dienend. Bij iedereen is dat anders. Je kunt ook zo je best doen dat je in een burn-out belandt bijvoorbeeld, dan wordt dit geragspatroon juist belemmerend.

Andersom?

En kan het ook andersom? Kan je belemmerende gedragspatroon je ook helpen? Vroeger wel, het was immers een overlevingsmechanisme. En nu? Ik zeg altijd maar; als je moet vechten, bel je mij. Is er een conflict? Lekker duidelijk, ik ga er vol in. Rechtszaak? Ik win ‘m. Is je onrecht aangedaan? Ik benoem het feilloos. Is er iets met mijn gezin: ik kom ze redden. Dus ja, daar is het erg helpend. Ik had achteraf gezien advocaat moeten worden. Maar goed, de advocaten met wie ik heb samengewerkt, leerden me dat er naast het gevecht ook nog andere strategieën zijn.

En waarin is mijn dienende gedragspatroon zo helpend? Ik doe mijn best, altijd laten zien dat ik het goed voor heb, en altijd aan mezelf werken. Hoe kan ik iets oplossen? Hoe kom ik eruit? Meestal door een strategie te bedenken en daarop mijn gedrag aan te passen. In mijn situatie met een chronische aandoening is dit heel handig. Ik pas me zo goed mogelijk aan en werk aan dat deel waar ik iets aan kan doen. Door discipline en consequent gedrag komt er dan, soms na jarenlange inspanning, resultaat.

Spiegel
En wat is hierin de spiegel, van dat 'je best doen'? Als feedback op de opleiding kreeg ik te horen dat het eigenlijk wel goed genoeg is. Ik ben goed genoeg. Ik zou meer kunnen ontspannen, genieten, tevreden zijn.

Bewust inzetten
Ze zijn best confronterend, deze gedragspatronen. Maar het is oh zo fijn om ze wat beter te leren herkennen en kennen. Het zou mooi zijn dat je dan uiteindelijk je kwaliteiten zo in kunt zetten dat ze zoveel mogelijk voor je werken. Dat je ze bewust kunt inzetten.

Meeste winst
De meeste winst hierin haal ik uit het herkennen van mijn gedragspatroon bij mijn lichamelijke tegenslagen. Volop weestand. Alle kanten oprennen, paniek, actie, boosheid. Ik probeer nu steeds meer eerst te kijken wat de situatie is en dan te kijken wat het eerste is dat ik hierin kan doen. Best lastig, maar de aanhouder wint meestal. Aan mij zal het niet liggen, ik doe mijn best!

Je meest overheersende gedragspatroon

Welke gedragspatronen zijn het meest overheersend bij jou? Elk kind krijgt in zijn leven een aantal ervaringen en lessen mee die het voor zichzelf internaliseert. In de zogeheten Scriptcirkel, uit de transactionele analyse van Berne, worden deze levenslessen onbewust opgeslagen als een overtuiging voor je verdere leven.

Wat heb jij vroeger het meest te horen gekregen? Of welke beslissing heb je genomen na een ingrijpende gebeurtenis in je leven? Ik moet sterk zijn, of perfect, of zelfs de beste. Of was de boodschap dat je op moet schieten, anderen een plezier moet doen of enorm je best doen?

Uitproberen

In de coachles gingen we dit natuurlijk op elkaar uitproberen. Toch was het niet daar dat bij mij het kwartje viel. Pas bij het herhalen van de stof, het maken van uittreksels, in de intervisie, en zo rond de derde of vierde les, begon er iets te dagen. En juist het gevoel dat zo heftig vanaf het begin van de opleiding bij me op kwam zetten, bleek mijn meest overheersende gedragspatroon. Dit is logisch, volgens de lesstof, want het komt juist op in een nieuwe of onveilige situatie.

Vanuit mijn tenen

Ik voelde een enorme weerstand. Dat had ik zo vaak, in wisselende sterkte, maar dan dacht ik niet ‘wat voel ik nu toch een weerstand’. Bijvoorbeeld als iemand zich voor mijn gevoel boven mij stelt, of ik op een bepaalde manier druk ervaar, dan komt het. Meestal vanuit mijn tenen borrelt het op naar boven en als ik het niet goed reguleer, volgt er een uitbarsting.

Op een gegeven moment had ik dat aha-moment. Oh, dus dat doe ik de hele tijd. Dat is fijn om te weten. Want als je het weet, dan kun je er in ieder geval voor kiezen. Is dit nu handig, helpt me dit? En kan ik er ook op een andere manier mee omgaan?

Besluit

In het vakjargon noem je het ontwikkelen van zo’n gedragspatroon de Scriptcirkel. Je hebt een bepaalde ervaring, meestal in je jeugd, die interpreteer je op een bepaalde manier en trekt daar conclusies uit. Op basis van die conclusie denk je dat het leven zo in elkaar zit en vanaf dat moment besluit je zo te reageren. Als er voor jou altijd dezelfde voorspelbare reacties op komen, wordt de wereld overzichtelijk en zo veilig mogelijk.

Anders doen?

Maar is dat ook zo? Daarover de volgende keer meer. Voor mij was het al een enorme eyeopener om te zien dat ik dat doe en wanneer ik dat precies doe. En ik kon gaan bekijken waar het vandaan kwam. Hoe ziet mijn Scriptcirkel eruit? Welk besluit had ik genomen in welke situaties en kon ik ook een ander besluit nemen? Waar kwam die weerstand vandaan? Iets met vechten en sterk zijn. Nodig als er een dominante factor was in het gezin van herkomst bijvoorbeeld. Ja, ik kon hem wel plaatsen.

En natuurlijk is dit niet mijn enige gedragspatroon, om het nog maar eens overzichtelijk te houden. Iedereen heeft er meerdere. Volgende keer ga ik kijken naar de voor- en nadelen van deze overheersende gedragspatronen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Transactionele_analyse
Ik hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.

Geslaagd

Ik ben geslaagd! Wat betekent dat? In eerste instantie betekent dit dat ik de leerstof in me heb opgenomen, begrepen en gereproduceerd en dat ik de praktische technieken onder de knie heb. In tweede instantie voelt het ook als een persoonlijke overwinning. Ik had nogal wat gezondheidstegenslagen gehad en wilde aanvankelijk zelfs stoppen met de opleiding. Maar ik ben, met de veiligheid en de technieken die de opleiding me boden, doorgegaan en heb ik mijn verlangen gevolgd. Ik wilde dit heel graag doen voor mijn eigen ontwikkeling.

Een derde belangrijke vraag voor mij was: mag het resultaat er zijn? Mag ik succes hebben en voelen? Dit is gerelateerd aan de vraag: mag ik er zijn? Mag ik zijn wie ik ben en de coach zijn die ik ben, met alle twijfels en andere patronen die ieder mens heeft op zijn eigen manier?

Wie ben ik in de basis?

Wat ga ik doen als coach? Wat doet een coach? Met een basiscoach kijk je naar: wie ben ik in de basis? Op welke manier kan ik evenwichtig en vitaal in het leven staan? Hoe is de balans tussen lichaam en geest? Zijn er nog onverwerkte zaken uit het verleden? Wat belemmert mij nu nog en wat is mijn verlangen, wat geeft zin aan mijn leven? Wie ben ik in de basis, zonder al die belemmeringen, en hoe zou ik dan mijn keuzes maken?

Eerst zelf

Natuurlijk moet je dit proces in de opleiding eerst zelf door. Je kijkt naar je gedragspatronen, naar je familiesituatie, naar je relaties, naar je lichaam en je gezondheid. Hoe ga je met verlies en rouw om, hoe heb je dat in het verleden gedaan en zijn daar nog obstakels? Wat is je passie en ben je gelukkig met de situatie waar je nu inzit? Wat zou je nog willen veranderen?

Wat heb je nodig?

En hoe ga je dat doen? Als coach kijk je samen met de coachee naar wat je nodig hebt. Maar de coachee bepaalt waar hij het over wil hebben en wat hij wil bereiken. Voorop in dit proces staat dan ook de zelfredzaamheid van de client. De coach gaat geen oplossingen voor je bedenken of je adviseren. Dus de coach begeleidt de coachee op een gelijkwaardige basis en met een open houding naar wat de coachee wil bereiken.

Vaak gebeurt het dat je als client door deze zoektocht ineens een aantal verrassende ontdekkingen doet. Dingen die je van tevoren totaal niet verwacht had. Dus je komt bijvoorbeeld binnen met een verhaal over ergernis aan je baas. De aanvankelijke hulpvraag is dan: ‘hoe verander ik mijn baas?’. Vervolgens kom je er binnen één of twee sessies achter dat dit toch wel erg samenhangt met een oude situatie. Destijds heb je onbewust de beslissing genomen om in dat soort gevallen zo te reageren, dus dat doe je nu ook. Het bevrijdende hierin is, dat je, nu je dit weet, zelf weer nieuwe beslissingen kunt nemen. En wat heb je daarvoor nodig?

Kwartjes

Tijdens de opleiding zijn op deze manier voor mij een aantal ‘kwartjes’ gevallen. In mijn komende Blogs wil ik deze dan ook punt voor punt bespreken. Daarmee bespreek ik mijn eigen proces en door het schrijfproces krijg ik daardoor ook weer vanzelf meer inzichten. En voor mijn toekomstige coachees wordt het duidelijk wat er allemaal mogelijk is in een coachingstraject.

Vlak voor het examen kreeg ik ineens een aantal dezelfde observaties van mijn medestudenten. “Gabrielle, wat ben je rustig. Het is alsof er een last van je is afgevallen. Wat is er met je gebeurd?”. Want wat was er aan de hand? Voor een examen keer ik altijd helemaal naar binnen. Ik reflecteer rustig op de stof en op wat ik straks ga doen. In deze diepe concentratie heb ik geen angsten en twijfels meer. Het lijkt een beetje op een staat van meditatie. Ik ben er gewoon en overzie alles, met een synthese van waar ik dan sta en het doel duidelijk voor ogen. Ook ben ik in die staat totaal onbevangen. Ik laat het gebeuren en mag daarin zijn wie ik ben. Er is namelijk geen ontsnapping meer mogelijk, dat maakt mij rustig.

Gedragspatronen

Bijna onwerkelijk, en dus ook voor de omstanders, want in die staat ben ik ongeveer het tegenovergestelde van de persoon die ik normaal in een groep ben: aanwezig, vrolijk, kritisch, vol weerstand af en toe, in twijfel, soms onzeker. Kortom, ik zit dan vaak lekker in mijn gedragspatronen. Terwijl ik voor mijn examen ineens helemaal in de basis sta.

Dat is dus goed om te weten voor het proces hierna. Want kort na het examen vlieg ik er weer helemaal in, die gedragspatronen: ‘Oh ja, nu ben ik dus coach, maar ik kan nog helemaal niets, en hoe moet ik dat dan gaan doen? Kan ik daar dan ineens geld voor vragen?’ En verder: ‘Blij, ja ik zou blij moeten zijn, maar in plaats daarvan voel ik angst, de angst van hoe nu verder, welke kant wil ik dan op, wanneer weet ik dat dan, en wat doe ik als ik nog meer gezondheidstegenslagen krijg, nou ja, dan stop ik er maar mee’.

Buiten het feit dat dit natuurlijk geen goede reclame is voor mezelf; ‘een coach die het zelf niet weet’, geeft dit precies aan waar het hele coachingstraject om gaat. Want wat zeg ik in mijn basis: ‘ondanks de tegenslagen, ben ik de uitdaging aangegaan en heb ik goed naar mezelf en mijn processen gekeken. Op het moment van het examen heb ik alles losgelaten en was ik in staat om het waar te maken en te doen wat mijn verlangen is.’ Natuurlijk is er nog een heleboel te leren. Inmiddels weet ik dat elke nieuwe situatie onveilig is en die onveiligheid brengt je terug in je belemmerende gedragspatronen.

Steeds beter herkennen

Het fijne is, dat je deze patronen steeds beter kunt leren herkennen en dat je dan een nieuwe beslissing kunt nemen: Ik ben al zover gekomen, zal heus nog wel twijfelen en zoekende zijn. En er komen zeker meer tegenslagen, maar ook mooie momenten en inzichten. Hoe het ook zij, ik ga door! Dus wat betekent “ik ben geslaagd” voor mij? Ik heb aan mijn eigen ontwikkeling gewerkt en wil graag ook anderen helpen zichzelf verder te ontwikkelen. Op dit moment heb ik genoeg kennis en tools verzameld om hieraan te beginnen. En daar ben ik trots op. Mag ik dat voelen? Ja; hoera!


https://www.sonneveltopleidingen.nl/artikel/de-relatie-tussen-coach-en-coachee


Ik hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.

 

Verlangen

De eerste opdracht van de coachopleiding was: onderzoek wat je verlangen is. Dat wil zeggen het verlangen dat we beantwoord willen zien door de opleiding. Dus in feite, wat is voor ons het doel van de opleiding en waar moet dat een antwoord op geven?

Dat was meteen de eerste vraag die ik voorgelegd kreeg bij het allereerste vragenrondje: "wat kom je halen?" Ik werd ook afgekapt. Te breedsprakig. Inderdaad, meteen de confrontatie met jezelf. "Dus in één zin: wat is voor jou het doel van deze opleiding?"

Nu ga ik toch eerst even uitweiden over de voorgeschiedenis. In de conclusie van mijn vorige Blog ‘Een jaar lang ontspannen’; http://gabyinthewoods.simplesite.com/434415684, schreef ik: “Ik ga dus verder met mijn zoektocht. Alleen wordt die breder. Ik ga niet meer alleen op zoek naar ontspanning, maar naar wat werkt, wat werkt niet in het leven, wat is wijsheid?.” Met dit verhaal kwam ik ook binnen op de coachopleiding.

Dat was te breed. Wat werkt er om wat te doen? Wat werkt er voor wie? Natuurlijk is ontspanning een oplossing voor veel dingen, maar zijn er nog meer dingen die werken en hoe kan ik die inzetten om de dingen waar ik tegenaan loop aan te pakken? Nog specifieker: hoe om te gaan met mijn reacties op chronisch ziek zijn en life events? Kort samengevat: hoe om te gaan met tegenslag? Ik had vaak last van boosheid, machteloosheid en gedeprimeerde gevoelens hierdoor.

Kon ik ook anders tegen deze zaken leren aankijken? Op een meer helpende manier? En kon ik uiteindelijk dan ook andere mensen hiermee helpen?

Was dit mijn diepste verlangen? Wilde ik niet liever naar Frankrijk emigreren en daar een bed en breakfast openen? In mijn zoektocht met mijn Blog het jaar ervoor was het duidelijk geworden dat in het hier en nu deze zingevingvraag toch erg overheersend is . Dus buiten dat ik natuurlijk liever emigreer naar een wijnkasteel, alsnog CEO van een Frans-Nederlands bedrijf word, eindelijk een solo zangcarrière ga opstarten, waar wil ik nú het allerliefst aan werken en wat gaat voor mij nú iets oplossen?

In de les erna werd duidelijk dat je deze vraag exact zo stelt in je eerste gesprek met een client. Want dat is waar het om gaat: hoe ontrafel je wat je het meest bezig houdt en wat kun je daar concreet aan doen? Als je het eerst zelf leert, wordt het ook inzichtelijk welk werk de cliënt moet doen.

Met deze intentie ben ik de opleiding ingegaan. Ik was heel benieuwd naar het voor mijzelf ontrafelen van het antwoord op deze vraag.

Ik hoop dat je me blijft volgen en je reactie geeft of contact opneemt als je een vraag hebt. Hier rechts is een knop om je te abonneren op mijn Blog.